HAiN ::: Emanete hıyanet eden. İyiliğe karşı kötülük eden.

hâin ::: (a. i. hıyânet'den.) : hıyanet eden, nankörlük eden, hayın.

hâin ::: emanete hıyanet eden.

HaiN ::: Kibri, hâinliği ve kul borcu olmayan mü'min hesabsız Cennet'e girecektir. (Hadîs-i şerîf-Berîka)

İki günahtan çok kork! Birisi emrinde olan insanlara zulmetme! En büyük zulm, onların İslâm bilgilerini öğrenmelerine, ibâdet yapmalarına mâni olmaktır. İkincisi din ve dünyâ yolunda hâin olma! Her günahtan kork! Bir kimse, bir günah işlemek istese, fakat Allahü teâlâdan korkarak ondan vazgeçse, Hak teâlâ o kimseye Cennet-i a'lâda bir köşk ihsân eder.Bir müslüman sana zarar verirse sen ona iyilik et! Hiç kimsenin ayıblarını yüzüne vurma. (Süleymân bin Cezâ)

HaiN ::: Kibri, hâinliği ve kul borcu olmayan mü'min hesabsız Cennet'e girecektir. (Hadîs-i şerîf-Berîka)

İki günahtan çok kork! Birisi emrinde olan insanlara zulmetme! En büyük zulm, onların İslâm bilgilerini öğrenmelerine, ibâdet yapmalarına mâni olmaktır. İkincisi din ve dünyâ yolunda hâin olma! Her günahtan kork! Bir kimse, bir günah işlemek istese, fakat Allahü teâlâdan korkarak ondan vazgeçse, Hak teâlâ o kimseye Cennet-i a'lâda bir köşk ihsân eder.Bir müslüman sana zarar verirse sen ona iyilik et! Hiç kimsenin ayıblarını yüzüne vurma. (Süleymân bin Cezâ)

Hain :::

1. Hıyanet eden (kimse)
   Örnek: Bu anlayışsızlığa ve bu vatan hainlerine vahvahlanır, acır gibiydiler. T. Buğra


2. Zarar vermekten, üzmekten veya kötülük yapmaktan hoşlanan (kimse)
   Örnek: Siz galip olduğunuz için cesur ve hain görünüyorsunuz. A. Gündüz


3. Kötü niyeti olan.


4. Sitemli bir seslenme sözü.

hâin ::: hain , acımasız , emanete hıyanet eden

hâin ::: ‬hain

hâin ::: acımasız

hâin ::: (a. i. hıyânet'den.) hıyanet eden, nankörlük eden, hayın.

hain ::: alçak

HAİN :::