MENSUH ::: (Nesh. den) Hükmü kaldırılmış. Nesholunmuş. Hükümsüz bırakılmış.

mensûh ::: (a. s. : mensuh'den.) : nesholunmuş, hükümsüz bırakılmış, hükmü kaldırılmış.

mensuh ::: hükmü kaldırılmış.

MENSuH ::: Dört mezheb imâmının ve bunların yetiştirdiği büyük âlimlerin bir hadîs-i şerîfi görmemelerine imkân ve ihtimâl yoktur. Onlardan hiçbirinin bir hadîs-i şerîfe uymaması bu hadîsin mensûh veya tevili, îzâhı olduğuna icmâ hâsıl olur. (Senâullah Dehlevî)

Mezheb imâmının bildirdiği bir meseleye muhâlif bir hadîs-i şerîf görülürse, bunu mezheb imâmı veya talebesi olan müctehidler görmüş olup, mesûh olduğu veya delîli noksan olup, sıhhati (doğruluğu) sâbit olmadığı bilinmeli. Bu meselenin başka sahîh hadîsten alınmış olduğu düşünülmelidir. (Dâvûd bin Süleyman)

Ehl-i sünnet âlimleri, Kur'ân-ı kerîmdeki muhkem (hüküm bildiren), müteşâbih (mânâsı kapalı), nâsih (hükmü kaldıran) ve mensûh âyet-i kerîmeleri ayırmışlardır. Mukallid olanların bu hususta müctehid imâmlara tâbi olmaları lâzımdır. (İbn-i Hümâm)

mensuh ::: hükmü kaldırılmış , nesholunmuş

mensûh ::: hükümsüz , hükmü kaldırılmış

mensûh ::: ‬hükümsüz

mensûh ::: (a. s. : mensuh'den.) nesholunmuş, hükümsüz bırakılmış, hükmü kaldırılmış.

MENSUH :::